Chichot hien cętkowanych zawiera informacje na temat wieku, tożsamości zwierzęcia i jego statusu w grupie. Służy również wyrażaniu frustracji i pomaga wzywać pobratymców na pomoc. O wynikach analiz akustycznych odgłosów tych zwierząt informuje pismo „BMC Ecology”.

Naukowcy nagrali odgłosy 26 hien trzymanych w niewoli i stwierdzili, że zróżnicowanie wysokości i barwy dźwięku może pomagać hienom w utrzymywaniu społecznej hierarchii.

„Śmiech pozwala pozostałym zwierzętom ocenić status społeczny hieny. Być może pozwala też utrzymywać właściwą hierarchię w grupie podczas jedzenia i organizuje zwierzęta podczas zdobywania pokarmu” – sugeruje Frederic Theunissen z University of California w Berkeley. Wraz z Nicolasem Mathevonem z Universite Jean Monnet w St. Etienne (Francja) badał on hieny trzymane w amerykańskim Berkeley.

Naukowcy zauważyli, że wysokość odgłosów wydawanych przez hieny zdradza ich wiek. Częstotliwość dźwięków mówi zaś o statusie osobnika - pozwala się zorientować, czy dane zwierzę zajmuje w stadzie pozycję dominującą, czy też jest podporządkowane. Odgłosy są wydawane głównie podczas walki o pokarm. Będąc potwierdzeniem pozycji podporządkowanej zapobiegają sytuacjom, w którym hieny mogłyby się wzajemnie zagryzać.

Chichot może też oznaczać frustrację i być czymś w rodzaju wołania o pomoc – sugerują naukowcy. „To, co upolowały hieny, często przechwytują lwy. Samotna hiena nie ma szans w konfrontacji z lwem, ale już ich grupa jest w stanie »przycisnąć« jednego albo dwa lwy i odbić własny łup. Chichot pomaga zatem wezwać posiłki. Współpraca i współzawodnictwo jest dla hien chlebem codziennym. Słysząc chichoczącego osobnika inni członkowie stada dostają informacje o tym, kto znalazł się w opresji i decydują, czy do niego dołączyć, czy też zignorować wołanie i odejść” – opowiada Theunissen.

Teraz naukowcy planują potwierdzić te wyniki w eksperymentach w warunkach naturalnych.